Det surrar litt vel mykje tekst i hovudet mitt for tida: revynummer, pulverteatermonolog, fiskesongar og gamle dikt som skal lesast på ny. Dessutan vil det ikkje slutta å blåsa og snøa, endå det har halde på så lenge no at det er skiføre på austveggen og klake på alle vindauga. Katten stiller seg tvilande ved døra og skuttar seg for vinden når eg opnar. Men han fær ut likevel, driftene er sterkare enn fornuften, og enno har eg ikkje fått gjelda han.
På den positive sida er eplesideren frå i fjor flasketappa og ferdig, enno er det nok bacalao igjen til ein middag til, og snart er det helg (som om ein fekk mindre å gjera av den grunn).
(Første freistnad)
Æ står her åleina ved steinen på stranda,
stormskurt og glatt og hard liksom mæ
Æ stryke den saltvaska flata med handa
å øve på ikke å tenke på dæ.
Ein månad att til Chicago. Yea.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar