Rasande fort

Det er første søndag i advent. På torget er den styggaste julefurua verda nokon sinne har sett lyst opp av nakne, elektriske pærer, lett melis-snø dryssar over mørke gatar, det er ei veke sidan sola sist var oppe, nesten to månader til ho viser seg att. Kvar vart dette året av, tenkjer eg og blar i gamle notat. 2009 kjem slingrande i slik fart at eg vert redd det kjem til å enda gale. Det er glatt under nysnøen. Bilen min er gammal og manglar både ABS-bremser og elektronisk stabilitetskontroll, og kjølevatnet er frose, så det gjeld å komma seg fort fram så naturen, den litt bitande vinterlufta, kan kjøla han ned før motoren skjer seg. Kjem me til å klara svingen? Kjem me til å kræsja? Passera så nære at den venstre spegelen knusar? Så veit eg i alle fall kva år me skal inn i når me kjem så langt, det er det som har knust spegelen på venstre side fordi det kom så fort rundt svingen, som om det hasta, har dei ikkje sagt "is it 2009 yet?" lenge alt i USA, har det ikkje hasta fælt, jo, det har det, og no er det berre den tiande månaden att. Endå godt han er mellom dei lengste.

Rettskrivingsmareritt vinn songkonkurranse

Tid for litt lokalpatriotisme, og å skryta på seg talentspeidertalent. Vinnarane av nordisk MGP junior er frå nabobygda, og skribenten gav faktisk ut plate med Agnete Johnsen allereie for nesten tre år sidan. Og vart, som dei fleste, blåst overende av den stemma.
(Ovanståande video er for øvrig henta frå ein serie p3 har laga med akustiske cover-versjonar framørt på ukonvensjonelle plassar. Denne gong altså Karlebotn skule, som forutan å ha avla The Blacksheeps kan skryta på seg ei meir eller mindre nær tilknytning til prinsgemal Behn).
Men altså dette namnet. The Blacksheeps. Som alle spør om. Kan dei ikkje engelsk, liksom? (Jo, det kan dei, sikkert mykje takk vera nitid innøving av tekstar frå ulike førebilete). Tilsikta eller ikkje, så er det faktisk ganske fiffig og passande for eit rock'n'roll-ensemble. Heile uttrykket er jo "the black sheep of the family", "familiens sorte får". Og den lett ugrammatiske ekstra s-en er den som oppstår når ein omtalar nokon som ein familie, altså "The Johnsons" for familien Johnson. Så The Blacksheeps skulle, om det tyder noko som helst (noko bandet sjølv fleire gongar har nekta for), tyda familien av dei som ikkje heilt høyrer heime i familien. Midt i rock-mytologien, og like passande for Nesseby, som i same grad som bandet (og songen dei har laga) er eit vegkryss av ulike nasjonalitetar, språk og kulturar. Ikkje heilt norsk, ikkje heilt samisk, ikkje heilt ein del av familien.
Novel. Gratulasjonar er i alle fall på sin plass. Fredag spelar dei her i byen, og eg tenkjer det vert rift om billettene.