Rasande fort

Det er første søndag i advent. På torget er den styggaste julefurua verda nokon sinne har sett lyst opp av nakne, elektriske pærer, lett melis-snø dryssar over mørke gatar, det er ei veke sidan sola sist var oppe, nesten to månader til ho viser seg att. Kvar vart dette året av, tenkjer eg og blar i gamle notat. 2009 kjem slingrande i slik fart at eg vert redd det kjem til å enda gale. Det er glatt under nysnøen. Bilen min er gammal og manglar både ABS-bremser og elektronisk stabilitetskontroll, og kjølevatnet er frose, så det gjeld å komma seg fort fram så naturen, den litt bitande vinterlufta, kan kjøla han ned før motoren skjer seg. Kjem me til å klara svingen? Kjem me til å kræsja? Passera så nære at den venstre spegelen knusar? Så veit eg i alle fall kva år me skal inn i når me kjem så langt, det er det som har knust spegelen på venstre side fordi det kom så fort rundt svingen, som om det hasta, har dei ikkje sagt "is it 2009 yet?" lenge alt i USA, har det ikkje hasta fælt, jo, det har det, og no er det berre den tiande månaden att. Endå godt han er mellom dei lengste.